Rodzaje przywiązania w dzieciństwie

Przywiązanie to emocjonalna więź, którą dziecko nawiązuje z jedną lub kilkoma osobami w systemie rodzinnym, na którą wpływają cechy pierwszych relacji uczuciowych, jakie dzieci nawiązują z rodzicami lub opiekunami.

W oparciu o te pierwsze doświadczenia w dzieciństwie można uformować cztery rodzaje przywiązania.

- Bezpieczne mocowaniecharakteryzuje się aktywną eksploracją dziecka lub dziecka w obecności osoby przywiązującej, niepokojem w epizodach rozłąki, ponownym spotkaniem z figurą przywiązania charakteryzującym się poszukiwaniem kontaktu i bliskości oraz łatwością bycia nią pocieszonym.

- Przywiązanie niespokojne i ambiwalentne dzieci, których zachowanie charakteryzuje się minimalną eksploracją lub brakiem eksploracji w obecności postaci przywiązania, bardzo intensywną reakcją lęku separacyjnego, ambiwalentnymi zachowaniami na spotkaniu (poszukiwanie bliskości połączonej z opozycją i złością) oraz dużą trudnością w byciu pocieszonym przez przywiązanie postać.

- Przywiązanie do lęku i unikania: Charakteryzuje się tym, że dziecko ma niewielki lub żaden lęk przed rozstaniem, nie ma wyraźnej preferencji dla postaci przywiązania przed nieznajomymi i unikania jej podczas zjazdu (oddalanie się od niej, mijanie lub unikanie kontaktu wzrokowego).

- Przywiązanie z niepokojem i dezorganizacją, są dzieci, które są zdezorientowane, podchodzą do figury przywiązania unikając spojrzenia, w zjednoczeniu z nią potrafią okazać bliskość poszukiwać, nagle uciekać i unikać interakcji, przejawiając niepełne ruchy lub nie ukierunkowane na żaden cel i stereotypowe zachowania .

Bezpiecznie przywiązane dzieci Weryfikuje się rodzaj wzajemnej, wzajemnie wzmacniającej się interakcji matka - dziecko, w której postać przywiązania skutecznie reguluje aktywację emocjonalną dziecka, interpretuje jego sygnały, reaguje bez ingerencji i utrzymuje częstą wymianę wspólnej uwagi (dzielenie się komunikacją i działaniami na przedmiotach) ), co dziecko przekłada na wyrażanie pozytywnego uczucia i podtrzymywanie interakcji.

Matki, których dzieci są oceniane jako niespokojne-ambiwalentne Są czule i zainteresowani dzieckiem, ale mają trudności z interpretacją sygnałów dziecka i są niespójni, czasami reagują bardzo pozytywnie, a czasami są niewrażliwi. W tego typu związku dziecko nie rozwija oczekiwań ochrony, nie wie na ile ma figurę przywiązania, która generuje lęk o utratę związku, niepokój, który intensywnie aktywuje system przywiązania i hamuje eksplorację, (czyli nie chcą być oddzielone od matki z obawy, że ją stracą, więc nie mają odwagi poznawać świata i są zawsze blisko). Jednocześnie złość z powodu frustracji spowodowanej powtarzającym się brakiem dyspozycyjności matki jest również intensywna i uporczywa i jest zintegrowana z modelem wewnętrznym jako oczekiwana złość, która szkodzi relacji matka-dziecko. Zwykle są to dzieci, które płaczą, gdy tylko zostaną oddzielone od matki, bardzo się złoszczą i mają na nią silne napady złości.

Odnośnie unikających dzieci, interaktywny styl z dzieckiem, charakteryzuje się nieodpowiedzialnością, niecierpliwością i odrzuceniem. Matka lub główna opiekunka nie jest zbyt cierpliwa i toleruje sygnały potrzeby swojego dziecka, a nawet blokuje im dostęp i uniemożliwia zbliżanie się do nich. Unikając i hamując sygnały i zachowania przywiązaniowe, dziecko zapobiega odrzuceniu, złości czy dalszemu dystansowaniu się od matki. Ten typ przywiązania jest również powiązany z matczynym stylem interakcji, charakteryzującym się wysokim poziomem ingerencji, a także nadmierną stymulacją, która ma niewielki związek ze stanem i potrzebami dziecka.

Zdezorganizowany wzór przywiązania w dzieciństwie sugeruje, że jest to częsty wzorzec u dzieci, które są ofiarami epizodów zaniedbania i przemocy fizycznej. W tej sytuacji dziecko przeżywa cykle ochrony, a jednocześnie odrzucenia i agresji, czuje się związanym ze swoją postacią przywiązania i jednocześnie się jej boi, co tłumaczy kombinację podejścia / unikania. Ten rodzaj przywiązania występuje również u dzieci, których postacie przywiązania nie rozwiązały żalu z powodu śmierci ukochanej osoby i wyrażają niepokój, który wywołuje u dziecka lęk. W obu przypadkach baza bezpieczeństwa jest także źródłem niepokoju i niepokoju, co generuje podejścia do figury przywiązania, przerywane zdezorganizowanymi zachowaniami.

Relacje matka-dziecko ułatwią pojawienie się tego czy innego rodzaju przywiązania, a ten model przywiązania będzie kształtować i wpływać na przyszłe relacje uczuciowe i pewność siebie dzieci, a tym samym na ich samoocenę, samoocenę i osobowość. Chociaż te pierwsze doświadczenia emocjonalne nie są w 100% decydujące, ponieważ późniejsze doświadczenia, które mają dzieci, również wpłyną na ten rozwój emocjonalny i afektywny.

Możesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje przywiązania w dzieciństwie, w kategorii Nauka na miejscu.

Wideo: Czy wybieramy kogo kochamy? (Lipiec 2022).