O zaburzeniu ze spektrum autyzmu
Zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD) jest stan oparty na mózgu - czyli tam, gdzie mózg nie rozwinął się w typowy sposób.
Chociaż żadne dwoje dzieci z ASD nie jest takie samo, wszystkie mają:
- mają problemy z interakcją i komunikacją z innymi - na przykład mogą nie wykorzystywać kontaktu wzrokowego, aby zwrócić na siebie uwagę, lub mogą być zdezorientowani językiem i traktować to dosłownie
- wąskie zainteresowania - na przykład mogą zbierać tylko kijki lub bawić się tylko samochodami
- powtarzalne zachowanie - na przykład mogą wydawać powtarzające się dźwięki, takie jak chrząkanie, chrząkanie lub piski, lub powtarzać kilkakrotnie pstryknięcie włącznika światła.
Ponadto dzieci z ASD są często niewrażliwe lub nadwrażliwe na smak, dotyk, wzrok i dźwięki. Na przykład mogą być łatwo zdenerwowani niektórymi dźwiękami lub będą jeść tylko potrawy o określonej teksturze, lub mogą szukać wibrujących przedmiotów, takich jak pralka lub trzepotać palcami w bok oczu, aby obserwować migotanie światła.
Co powoduje zaburzenia ze spektrum autyzmu?
Nie wiemy dokładnie, co powoduje zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD).
U dzieci z ASD może wystąpić wczesny przerost mózgu. Oznacza to, że mózg rośnie szybciej niż przeciętnie, więc różne części mózgu nie komunikują się ze sobą w typowy sposób.
Dowody również mocno sugerują podstawa genetyczna ASD. Ale jest mało prawdopodobne, aby jeden specyficzny gen był odpowiedzialny za ASD. Bardziej prawdopodobne jest, że kilka genów łączy się i działa razem. Naukowcy odkryli wiele możliwych genów, które mogą odgrywać rolę w rozwoju ASD.
Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, co powoduje ASD. Ale jasne jest, że to, co robią lub czego nie robią rodzice, nie powoduje ASD u ich dziecka.
Zaburzenie spektrum autyzmu: objawy
Często obserwuje się wczesne objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) u dziecka pierwsze dwa lata. W tych latach szczególnie ważne jest obserwowanie rozwoju komunikacji społecznej dzieci.
Na przykład w pierwszym roku życia rodzice dzieci, u których później zdiagnozowano ASD, zauważają dziecko brak zainteresowania innymi ludźmi. Wiele z tych dzieci nie kontaktuje się wzrokowo z rodzicami podczas trzymania ich lub podczas zmiany pieluszki. Brak innych zachowań, takich jak uśmiech i gesty, jest również znakiem, że dziecko nie rozwija się w typowy sposób.
W ciągu pierwszych dwóch lat innymi znakami mogą być dzieci, które nie reagują na jego imię lub koncentrują się na czynnościach takich jak układanie zabawek.
Oznaki ASD stają się bardziej widoczne w latach dziecięcych, ponieważ oczekuje się, że dzieci zaczną rozmawiać i bawić się z innymi dziećmi. Dzieci z ASD mogą nie być zainteresowane zabawą z innymi dziećmi lub mogą mówić w nietypowy sposób - na przykład monotonnie.
Oznaki ASD u starszych dzieci i nastolatków mogą stać się zauważalne, gdy dziecko ma trudności z przystosowaniem się do nowych sytuacji społecznych w środowisku szkolnym - na przykład, pozostając na zadaniu, rozumiejąc i postępując zgodnie z instrukcjami, nawiązując przyjaźnie i mając odpowiednie zainteresowania wiekowe.
Diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu
Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) można zdiagnozować dwa lata.
Diagnoza zwykle obejmuje wielu specjalistów i profesjonalistów testujących i oceniających dziecko - nazywa się to ocena interdyscyplinarna.
ZA zespół multidyscyplinarny zwykle obejmuje pediatrę lub psychiatrę dziecięcą, psychologa i patologa mowy. Może również obejmować innych specjalistów, takich jak terapeuta zajęciowy.
Jest bez pojedynczego testu dla ASD. Zamiast tego diagnoza ASD opiera się na:
- obserwowanie, jak dziecko bawi się i wchodzi w interakcje z innymi - to znaczy, jak rozwija się teraz dziecko
- przesłuchiwanie rodziców
- przegląd historii rozwoju dziecka - to znaczy, jak rozwijało się ono w przeszłości.
Dzieci, u których zdiagnozowano ASD, otrzymują opis tego, jak ciężkie są ich objawy i ile potrzebują wsparcia. Od waha się od „potrzebujących wsparcia” do „potrzebujących bardzo znacznego wsparcia”.
Pracownicy służby zdrowia ocenią również dzieci język i zdolności poznawcze.
Dzieci, które wykazują trudności tylko w komunikacji społecznej, mogą mieć zdiagnozowane zaburzenie komunikacji społecznej, a nie ASD.
Zaniepokojony rozwojem dziecka: co robić
Jeśli martwisz się rozwojem dziecka, porozmawiaj z dzieckiem i pielęgniarką rodzinną lub lekarzem rodzinnym na temat oceny rozwoju. Uzyskanie oceny i diagnozy jest pierwszym krokiem do pomocy dziecku oraz uzyskania usług i programów dostosowanych do jego potrzeb.
To ważne aby jak najszybciej uzyskać pomoc i wsparcie. Im wcześniej dzieci otrzymają usługi wczesnej interwencji, tym bardziej skuteczne mogą być te usługi.
Chciałbym wiedzieć, że autyzm wygląda inaczej u każdego dziecka. U małego chłopca zdiagnozowano autyzm, ale on bardzo różnił się od mojego syna - jej chłopiec nie miał języka i stracił kontakt wzrokowy z innymi. Chociaż wiedziałem, że coś jest nie tak z moim synem, nie sądziłem, że to autyzm, ponieważ nie tylko miał kilka słów, patrzył na mnie i uśmiechał się.- Jenny, matka Aleksandra, lat pięć
Różne rodzaje zaburzeń ze spektrum autyzmu
W maju 2013 r. Zmieniono kryteria stosowane przez pracowników służby zdrowia do diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). To było, gdy 5. edycja Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznychlub DSM-5, został opublikowany.
Przed 2013 r. Profesjonaliści zdiagnozowali różne typy ASD - zaburzenie autystyczne, zaburzenie Aspergera (zwane także zespołem Aspergera) i wszechobecne zaburzenie rozwojowe - nie określone inaczej (PDD-NOS).
Pod DSM-5 jest tylko ASD.
